"Wyprawa w nieznane"

[Gro3a]

Za ten post Gro3a otrzymał następujące punkty reputacji:

weteran XD, Kudkudak.

[echelon]

Re: "Wyprawa w nieznane"

przez echelon w 02 Sie 2012, 21:53

Szczególnie wieczorami, siedząc przy włączonej lampce i przeglądając wycinki z gazet z informacjami na temat zamkniętej strefy wokół Czarnobyla.

To zdanie byłoby dobre w czasach kiedy internet dopiero raczkował, a nie teraz. Teraz naczytałby się więcej w sieci.
Poza tym trochę to wszystko nie przemyślane. Koleś opuszcza dom i od razu spod drzwi do Zony ma zamiar dojść z buta, już następnego dnia na jakimś przystanku spotyka domorosłych stalkierów, którzy mają taki sam świetny pomysł i dogaduje się z nimi w minutę (czyli dialog bardzo płytki i krótki jak na pierwsze spotkanie) i którym wieczorem zaczyna przygrywać na gitarze, która wcale nie będzie mu przeszkadzać podczas tysiąckilometrowego marszu; te ponad pół kilo wódki już pomijam.
Teraz jak streściłem to opowiadanie to stwierdzam, że jest zwyczajnie słabe. Gro3a, nie traktuj tego jako złośliwość czy pastwienie się, jeśli oceniłbym to inaczej to bym cię oszukał.

[Realkriss]

Re: "Wyprawa w nieznane"

przez Realkriss w 03 Sie 2012, 09:13

Niestety muszę się zgodzić z Echelonem.
Nienajgorzej napisane, natomiast fabuła jest kompletnie nieprzekonywująca. Postać chłopaka, którego ojcu zostało pół roku życia, więc syn udaje się do Zony zarobić diengi i go ocalić, nasuwa nieznośne skojarzenie z głupim Jasiem, co się wybrał po wodę życia. Niestety naiwne to wszystko, a takie koty, co z mieszkania w bloku idą prosto w Zonę, to pewnie pierwsze są obiadem dla piesków.
Na koniec - interpunkcja.
Wielki plus ode mnie i gratulacje za przecinki. Nie wiem, czy stawiasz je intuicyjnie, czy masz to wyćwiczone, ale jest super. Prawie wszyscy piszących na naszym forum mają problemy z przecinkami.
Tak, że tekst schludny, ale fabuła taka sobie.

[Gro3a]

Za ten post Gro3a otrzymał następujące punkty reputacji:

Szweminek999.

[echelon]

Re: "Wyprawa w nieznane"

przez echelon w 04 Sie 2012, 21:44

- Nie mam nawet grosza przy duszy, żeby chociaż dojechać do granicy autobusem, więc to na pewno nie wypali. Pociągiem nie pojedziemy z tego samego powodu.

Towarzystwo idzie do Zony bez żadnego przygotowania, bo nie mają nawet na bilet żeby od razu pojechać do granicy i tam jakoś się przez nią prześliznąć po to żeby dalej jechać za wcześniej kupione ruble.

Tylko gdzie może być najbliższa stacja kolejowa?
- Nie wiem. Możemy na ten temat zapytać tutejszych mieszkańców, ale gdy skończy się te piekło na dworze.

I jak niby chcieliby tam dojść skoro nie mają nawet mapy z zaznaczonymi torami? I dlaczego idą przez jakieś lasy (wataha wilków), pola i łąki zamiast po drogach? Oni nie będą obiadem dla piesków, przynajmniej nie tych ślepych z Kordonu, bo oni nawet nie wiedzą w którym idą kierunku.

[Szweminek999]

Re: "Wyprawa w nieznane"

przez Szweminek999 w 06 Sie 2012, 10:50

Rozumiem, że chcesz opisać wszystko dokładnie, ale dwa rozdziały bohater idzie do Zony! Może już dość? Przydałoby się połączyć wszystkie rozdziały "nie w Zonie" w jeden, który byłby czymś w rodzaju prologu. Ale pisz dalej tak jak tobie się podoba, bo naprawdę mnie tym opowiadaniem zaciekawiłeś.

[Gro3a]

Re: "Wyprawa w nieznane"

przez Gro3a w 15 Sie 2012, 12:55

Ok, wstawiam kolejną część. Co do

Nie mam nawet grosza przy duszy

to raczej nie chwaliłbym się obcemu, że mam kasę, bo pewnego dnia mógłbym się obudzić bez niej.

Przydałoby się połączyć wszystkie rozdziały "nie w Zonie" w jeden, który byłby czymś w rodzaju prologu

właśnie sam tytuł zdradza o czym to "głównie" jest , ale po rozwinięciu kilku wątków dotrą do obiecanego miejsca

:

Po prawie dwóch godzinach pogoda zaczęła się zmieniać. Niebo powoli stawało się błękitne, a promienie słońca przebijały się zza chmur. Krople deszczu spływały z dachu stukając co jakiś czas w dziurawą rynnę. Wyszedłem na podwórze i z ciekawości wszedłem do stojącej po prawej stronie, starej stodoły. W środku było pełno kurzu i pajęczyn zwisających z popękanych, drewnianych belek.

Naprzeciwko wejścia, między rozpadającymi się pęczkami słomy stał przedmiot, o dziwnym kształcie, przykryty brezentem. Z początku myślałem, że to stara maszyna rolnicza, lecz przez moją ciekawość, musiałem sprawdzić co się tam kryje. Powoli zacząłem zdejmować owy materiał, który przy mocniejszym szarpnięciu rozpadał się na kawałki. Po chwili moim oczom ukazał się stary, zielony motocykl z wózkiem bocznym.

Widząc w jakim stanie jest pojazd, z wrażenia opadła mi szczęka. Wyprowadziłem motor ze stodoły i zacząłem go dokładnie oglądać. Kiedy otworzyłem schowek, wyleciały z niego różne klucze i jakieś papiery w skórzanej oprawie z napisem Днепр МТ-16 (Dniepr MT-16). Odkręciłem świece zapłonowe i cylindra zaczął wypływać olej. Pomyślałem, że silnik jest zużyty, lecz po chwili przypomniałem sobie, że tak zabezpiecza się ruchome podzespoły przed korozją. Kilka minut później przyszedł Wiesiek i przyglądał się co robię.

- Skąd masz ten motor?
- Stał w stodole pod grubą warstwą kurzu, między snopkami słomy. Jest w całkiem niezłym stanie, co nie?
- No tak, ale co planujesz z nim zrobić? Sprzedać? Nie dostaniesz za niego zbyt dużo kasy.
- Zobaczę, czy jest na chodzie. Akumulatora niema, a paliwo jest prawie bez oktanów.
- W takim razie, skąd je weźmiesz? Na sucho nie pojedziemy, a bez akumulatora nie będziesz mógł jechać.
- Pójdę się popytać miejscowych o najbliższą stacje kolejową i jak do niej dotrzeć, a przy okazji spróbuje załatwić potrzebne części.
- A paliwo? Nasikasz do baku?
- Słuchaj. Denerwujesz mnie trochę tą gadką, więc idę poszukać informacji. A przy okazji, jeśli nudzi cię moje towarzystwo, to możecie iść dalej sami.
- No dobra, daj spokój. Jakby co, to będziemy tu czekać.

Poszedłem do pobliskiej wsi, zaczerpnąć informacji. Było mało ludzi ze względu na wczesną porę. Podszedłem do jednego z mieszkańców i zadałem mu kilka pytań związanych z najbliższą stacją kolejową. Odpowiedział, że jedna jest we wsi oddalonej o dwanaście kilometrów, ale jeżdżą tam tylko pociągi towarowe. Praktycznie nie ma tam Służby Ochrony Kolei, lecz zdarzają się przypadki, że gdy przewożą coś wartościowego, to roi się tam od ochroniarzy.

Co do akumulatora, dowiedziałem się, że w pobliżu mieszka jeden rolnik zajmujący się naprawą motocykli. Na pewno będzie miał potrzebne części. Mężczyzna powiedział mi jak do niego dotrzeć, mieszkał jakieś kilkanaście metrów dalej. Poszedłem więc do domu owego rolnika, podszedłem do drzwi i zapukałem w nie kilka razy. Otworzył je niski, starszy mężczyzna z długą siwą brodą.

- Co cię do mnie sprowadza, młodzieńcze?
- Słyszałem, od pana sąsiada, że zajmuje się pan motocyklami…
- Tak. Naprawiam stare motory i posiadam do nich dużo części. Czego ci potrzeba?
- Potrzebuje akumulatora do mojego Dniepra mt-16…
- Posiadasz MT-16? – zapytał zdziwiony staruszek – Długo nie widziałem tego modelu… A więc, mam akumulator do niego, ale nie wiem, czy będzie działał - długo nie był używany. Chodź ze mną, poszukam go, a przy okazji pokaże ci moją małą kolekcję.

Szedłem za staruszkiem do starej stodoły, służącej jako warsztat. W środku, przy ścianach stały pozbijane z desek regały, na których leżały różne części do motocykli. Rolnik podszedł do długiej płachty materiału i ostrożnie ściągał ją z kilku motocykli.

- To jest mój ulubiony motor: Sokół 125. Mam go od nowości, czyli od jakiegoś 50 roku. Mam z nim najwspanialsze wspomnienia… Ten tu to Junak M10 z 60 roku, a to jest SHL M11, mam go od 67’. Posiadałem ich więcej, lecz musiałem je sprzedać… A! Już ci szukam ten akumulator, tylko gdzie on jest… dobra, mam go.
- Ile pan za niego chce? Nie mam przy sobie zbyt wiele..
- Dam ci go za darmo jeśli przyjedziesz nim, do mnie żebym mógł go chociaż zobaczyć.
- Dobrze. Zostawię u pana w zastaw mój plecak. Ale jest jeszcze jedna sprawa. Nie mam paliwa, może ma pan trochę benzyny na zbycie?
- Mam, wczoraj przywiozłem. Mogę ci sprzedać dziesięć litrów za 50 złotych.
- W takim razie biorę. Ma pan tu pieniądze i pędzę po motor.
- Powodzenia! - odparł staruszek.

Biegłem ile sił w nogach, trzymając kanister przy brzuchu. Kilka minut później byłem w opuszczonym gospodarstwie. Podbiegłem do motocykla podłączyłem akumulator i wlałem zawartość kanistra do zbiornika. Przekręciłem kluczyk i…. nic. Rozrusznik tylko lekko się przekręcił. Postanowiłem spróbować odpalić go od „kopa” i z wielką trudnością silnik odpalił. Z rury wydechowej wyleciała czarna chmura dopalanego oleju silnikowego.

Wiesiek widząc to podbiegł do mnie i zapytał mnie czy już jedziemy. Odpowiedziałem mu, że jadę po plecak, który zostawiłem w zastaw u gospodarza. Włączyłem bieg i ruszyłem do przodu z impetem. Gdy przyjechałem do wsi, staruszek stał przy bramie i z uśmiechem na twarzy patrzył na motor. Zapytał mnie, czy mógłbym go przewieźć po miejscowości. Po wycieczce staruszek podziękował za nią i dorzucił jeszcze pięć litrów paliwa. Zabrałem swój plecak i ruszyłem po towarzyszy.

Jechałem z poprawionym humorem do naszej tymczasowej kryjówki, zabrać resztę ekipy. Motocykl sprawiał wrażenie sprawnego, więc postanowiłem nim jechać dokąd się tylko da. Wjechałem na podwórko i nacisnąłem guzik od sygnału dźwiękowego. O dziwo też był sprawny. Wiesław z Anetą wyszli na podwórko i zapakowali się na motocykl. W drodze do kolejnej wsi towarzysz zapytał mnie:

- I co? Wiesz dokąd jechać?
- Tak. Jeden z mieszkańców powiedział mi, że najlepiej jechać drogą polną na południe. Mówił, że jadąc główną drogą nadrobilibyśmy cztery kilometry.
- Widzę, że załatwiłeś ten cholerny akumulator. Jak go zdobyłeś?
- Nie było o niego trudno: w tamtej wsi mieszkał staruszek, który zajmował się motorami od długiego czasu. Miał dużo części do różnych motocykli a w nich między innymi potrzebną część.
- Pewnie dużo za niego dałeś, co? Teraz nie jest łatwo dostać do takich części?
- No, trochę mnie to kosztowało, ale ważne, że nie mamy obciążonych nóg naszymi fantami.
- to jak? Sprawdzimy ile ten złomek pociągnie?
- Jasne! Trzymajcie się mocno!

Przekręciłem manetkę do oporu i silnik wskoczył na wysokie obroty. Z tłumika wydostał się basowy dźwięk „boksera”, a za nami została tylko chmura kurzu.

Następna część za kilka dni.

[Realkriss]

Re: "Wyprawa w nieznane"

przez Realkriss w 17 Sie 2012, 10:31

Ale, że co?
W pierwszej części dzieci rozbiły obóz w lesie, więc jakim cudem drugą część zaczynasz od stukania deszczu po dachu, podwórza, a potem TA-DAM!!! pojawia się stodoła!
Panie, gdzie takie lasy są, co składają się z podwórz i stodół?

Czy ja dobrze rozumiem, że główny bohater wlazł do czarodziejskiej stodoły i ukradł komuś motór?
Bez zastanawiania się, czyj jest i co tu robi?

Następnie HOKUS-POKUS we wsi mieszka czarodziejski staruszek, który posiada wszystkie części do motorów z całej galaktyki... No comments.
Niestety kupy-dupy się to w tej chwili nie trzyma.

Powiem krótko, nie pisz dalej, albo skasuj tę część i naszkicuj sobie zarys jej fabuły i musi być ona spójna z pierwszą, na Odyna!

[Gro3a]

Re: "Wyprawa w nieznane"

przez Gro3a w 17 Sie 2012, 13:39

Widzę, że Szanowna Pani przeoczyła jeden rozdział, więc powstrzymam się od komentarza na ten temat. Jeżeli wystąpił jakiś problem, to proszę dokładnie przeanalizować wszystkie posty, a następnie ją ocenić.

[Canthir]

Re: "Wyprawa w nieznane"

przez Canthir w 17 Sie 2012, 13:57

Żeby uniknąć takich nieporozumień weź wszystko wrzuć do pierwszego posta, ew. kolejne rozdziały w oddzielne spoilery pakując.

[Realkriss]

Re: "Wyprawa w nieznane"

przez Realkriss w 17 Sie 2012, 14:09

Faktycznie opuściłam jeden rozdział, więc pierwszy i ostatni akapity mojego posta są niesłuszne i niesprawiedliwe. Bardzo Cię za nie przepraszam.
Niestety, podtrzymuję to, co napisałam w środku. Oczywiście bohater nie musi być prawy, może sobie być złodziejem, bo nawet jeśli nie wie, czyj jest motor, to wzięcie czyjejś własności jest kradzieżą. Taki jest zdziwiony, że nie rozszabrowali gospodarstwa, że sam zabiera się za szaber?

Wiem, że teraz już mnie nienawidzisz, bo nie dość, że byłam tak bardzo krytyczna, to jeszcze strzeliłam głupiego babola. I naprawdę jest mi z tego powodu głupio, uwierz mi.
Ale to, co piszesz jest niestety słabe i nie chcę Ci dopieprzać, bo taką mam rozrywkę, ale trochę się na pisaniu znam i z tej pozycji oceniam. Zresztą, cokolwiek teraz już nie napiszę, to będzie uznane za czepialstwo.
Nie będę się więcej wtryniać, jeśli lubisz pisać, pisz dla siebie i tych, którym się to podoba.

[Realkriss]

Za ten post Gro3a otrzymał następujące punkty reputacji:

Realkriss.