Zmierzch
Moderator: Realkriss
4 posty(ów)
• Strona 1 z 1
Zmierzch
przez Snorky w 16 Maj 2015, 13:59
Króciótki opek, będący być może częścią czegoś większego 
:
Bladożółta czasza zachodzącego słońca podmywa krwawą czerwienią przestwór unoszących się nad tym kawałkiem ziemi chmur, kreując całe spektrum ciepłych i zimnych, ścierających się ze sobą barw. Niedługo nieprzebrany zmierzch zapanuje w Strefie, ale ta już obwieszcza jego początek, wyłaniającymi się z niedawnej ciszy, wzbudzającymi grozę zawodzeniami jej zmutowanych mieszkańców.
Stojąc pomiędzy spróchniałymi krokwiami zrujnowanego reliktu człowieka, postawionym na niewielkim wzniesieniu, czuję jak otoczenie przenika każdą cząstkę mojego ciała i stapia się ze mną na molekularnym poziomie. Nie, to nie promieniowanie, które występuje tu nierzadko, a skondensowana dawka wyzwolonej, niezakłóconej i niekontrolowanej przez człowieka pierwotnej natury, która wypełnia w pośpiechu i z pasją pochłonięte pustką, martwe obszary.
Tak martwe jak mój byt, który nagle transformuje i zaczyna widzieć swój cel.
Cel, którym jest przetrwanie poprzez poznania tego świata, jedynej szansy na bycie wolnym i na walkę o niedopuszczenie, by sobie ją odebrać. Szansy, którą odebrano mi poprzednio, przez to, że dałem się kierować przez innych i przez to, że mogli zrobić ze mną co zechcą.
Ale nie tu - tutaj ich śliskie łapska nie sięgają. Nie sięgną i nie umieszczą w celi, w której odebrali mi tyle lat życia i bym mógł odzyskać ich resztę, sprowadzono mnie niczym marionetkę na sznurkach właśnie tu.
A teraz, gdy moje pęta zostały przecięte, stoję i mogę dokonać wyboru. Jeszcze raz im zaufać, zadowolić i odebrać obiecaną nagrodę, przekazując im to, co tu zdobyłem. Wiedzę, zamkniętą w małym pudełeczku, która da im władzę, pozwalającą na wpływy nawet w tym miejscu. Wiedzę, która sprawi, że anioły śmierci znowu zaczną pukać do drzwi każdego, który stanie im na drodze. Informacje, które mogą odebrać mi i innym, jedyne miejsce, w którym możemy pozostać sobą – bez ich wątpliwej łaski, bez względu na to jak długo tu pozostaniemy.
Odzyskać dawny świat i życie, które w rzeczywistości było marzeniami oglądanymi zza krat. Biorę głęboki oddech i wiem – dopóki nie dokonam wyboru, nie przejdą przez ten mur, odgradzający ich od ich strachu i niewiedzy.
Klękam i wypuszczam z ręki cyfrowy nośnik danych, który głucho uderza o betonową, popękaną miejscami, wylewkę poddasza budynku. Biorę solidny zamach i rozłupuję kolbą kałasznikowa obudowę i wnętrzności przedmiotu, przez który nie wiadomo, ilu dokładnie straciło już życie. To tylko moja odpowiedzialność, ilu jeszcze go nie straci.
Klęczę tak chwilę i patrzę na rozgniecione odłamki mojej przepustki na nowe życie w Dużej Ziemi, które przed chwilą pożegnałem raczej na zawsze.
Czas się kłaść. Tylna część dachu osłania mnie jeszcze swoim pozostałym, azbestowym sklepieniem, przez którego szczeliny i tak widać pojawiające się już gwiazdy, nakreślające mą przyszłość, którą dopiero poznam.
:Bladożółta czasza zachodzącego słońca podmywa krwawą czerwienią przestwór unoszących się nad tym kawałkiem ziemi chmur, kreując całe spektrum ciepłych i zimnych, ścierających się ze sobą barw. Niedługo nieprzebrany zmierzch zapanuje w Strefie, ale ta już obwieszcza jego początek, wyłaniającymi się z niedawnej ciszy, wzbudzającymi grozę zawodzeniami jej zmutowanych mieszkańców.
Stojąc pomiędzy spróchniałymi krokwiami zrujnowanego reliktu człowieka, postawionym na niewielkim wzniesieniu, czuję jak otoczenie przenika każdą cząstkę mojego ciała i stapia się ze mną na molekularnym poziomie. Nie, to nie promieniowanie, które występuje tu nierzadko, a skondensowana dawka wyzwolonej, niezakłóconej i niekontrolowanej przez człowieka pierwotnej natury, która wypełnia w pośpiechu i z pasją pochłonięte pustką, martwe obszary.
Tak martwe jak mój byt, który nagle transformuje i zaczyna widzieć swój cel.
Cel, którym jest przetrwanie poprzez poznania tego świata, jedynej szansy na bycie wolnym i na walkę o niedopuszczenie, by sobie ją odebrać. Szansy, którą odebrano mi poprzednio, przez to, że dałem się kierować przez innych i przez to, że mogli zrobić ze mną co zechcą.
Ale nie tu - tutaj ich śliskie łapska nie sięgają. Nie sięgną i nie umieszczą w celi, w której odebrali mi tyle lat życia i bym mógł odzyskać ich resztę, sprowadzono mnie niczym marionetkę na sznurkach właśnie tu.
A teraz, gdy moje pęta zostały przecięte, stoję i mogę dokonać wyboru. Jeszcze raz im zaufać, zadowolić i odebrać obiecaną nagrodę, przekazując im to, co tu zdobyłem. Wiedzę, zamkniętą w małym pudełeczku, która da im władzę, pozwalającą na wpływy nawet w tym miejscu. Wiedzę, która sprawi, że anioły śmierci znowu zaczną pukać do drzwi każdego, który stanie im na drodze. Informacje, które mogą odebrać mi i innym, jedyne miejsce, w którym możemy pozostać sobą – bez ich wątpliwej łaski, bez względu na to jak długo tu pozostaniemy.
Odzyskać dawny świat i życie, które w rzeczywistości było marzeniami oglądanymi zza krat. Biorę głęboki oddech i wiem – dopóki nie dokonam wyboru, nie przejdą przez ten mur, odgradzający ich od ich strachu i niewiedzy.
Klękam i wypuszczam z ręki cyfrowy nośnik danych, który głucho uderza o betonową, popękaną miejscami, wylewkę poddasza budynku. Biorę solidny zamach i rozłupuję kolbą kałasznikowa obudowę i wnętrzności przedmiotu, przez który nie wiadomo, ilu dokładnie straciło już życie. To tylko moja odpowiedzialność, ilu jeszcze go nie straci.
Klęczę tak chwilę i patrzę na rozgniecione odłamki mojej przepustki na nowe życie w Dużej Ziemi, które przed chwilą pożegnałem raczej na zawsze.
Czas się kłaść. Tylna część dachu osłania mnie jeszcze swoim pozostałym, azbestowym sklepieniem, przez którego szczeliny i tak widać pojawiające się już gwiazdy, nakreślające mą przyszłość, którą dopiero poznam.
Ostatnio edytowany przez Snorky 17 Maj 2015, 23:49, edytowano w sumie 2 razy
-
Snorky 
- Posty: 63
- Dołączenie: 04 Lis 2014, 00:54
- Ostatnio był: 01 Lut 2018, 03:09
- Ulubiona broń: Akm 74/2
- Kozaki: 12
Re: Zmierzch
przez KOSHI w 16 Maj 2015, 14:22
Całkiem niezłe. Co prawda jakoś nie czuję puenty, ale skoro piszesz, że to wstęp, to ok. Podoba mi się 1 zdanie. Jakby to miałby być film, to dałbym motyw z tej piosenki, jako podkład. Od 2:15 słuchać aż do kulminacji.
Masz Kozaka. Dziku też dostanie, ale jak będę mógł stawiać. Cieszę się, że chłopcy kombinujecie i próbujecie czegoś nowego.
Masz Kozaka. Dziku też dostanie, ale jak będę mógł stawiać. Cieszę się, że chłopcy kombinujecie i próbujecie czegoś nowego.
-
KOSHI 
- Posty: 1325
- Dołączenie: 16 Paź 2010, 13:13
- Ostatnio był: 26 Paź 2024, 02:31
- Frakcja: Samotnicy
- Ulubiona broń: Vintar BC
- Kozaki: 649
Re: Zmierzch
przez Mito w 16 Maj 2015, 18:46
Powiem szczerze, dość miło się czytało. Użyłeś alpejskich kombinacji dość skomplikowanych wyrazów i muszę przyznać, wyszło nawet nieźle. W pierwszej połowie tekstu nawet pomyślałem, że bohater kontrolerem jest 
Ale Koshi dobrze mówi, na końcu nie czuć aż tak bardzo tej puenty. Mimo tego i tak mi się podobało 
Ale kim byłbym, gdybym się do czegoś nie doczepił? Chociaż do tych maleńkich, kosmetycznych spraw...
Przy tym aż przystanąłem na dłużej, bo przez ten brak odstępów przy myślniku wydawało mi się, jakoby narrator się zająknął.
Tutaj coś rozstaw przecinków mi nie pasuje - myślę, że lepiej byłoby usunąć ten przecinek po "wprowadzono" lub dodać jeden po "sznurkach".
To niewiadomo to jest jakaś wielka niewiadoma - wydaje mi się, że pisze się to wyrażenie oddzielnie. Czyżbym się mylił?
To zdanie mnie zastanawia - "Tylna część dachu osłania mnie [...] nakreślając mą przyszłość..." czy to po prostu literówka i chodzi o gwiazdy nakreślające przyszłość?
Ale Koshi dobrze mówi, na końcu nie czuć aż tak bardzo tej puenty. Mimo tego i tak mi się podobało Ale kim byłbym, gdybym się do czegoś nie doczepił? Chociaż do tych maleńkich, kosmetycznych spraw...
Ale nie tu-tutaj...
Przy tym aż przystanąłem na dłużej, bo przez ten brak odstępów przy myślniku wydawało mi się, jakoby narrator się zająknął.
Nie sięgną i nie umieszczą w celi, w której odebrali mi tyle lat życia i bym mógł odzyskać ich resztę, sprowadzono, niczym marionetkę na sznurkach właśnie tu.
Tutaj coś rozstaw przecinków mi nie pasuje - myślę, że lepiej byłoby usunąć ten przecinek po "wprowadzono" lub dodać jeden po "sznurkach".
...rozłupuję kolbą kałasznikowa obudowę i wnętrzności przedmiotu, przez który niewiadomo, ilu dokładnie straciło już życie.
To niewiadomo to jest jakaś wielka niewiadoma - wydaje mi się, że pisze się to wyrażenie oddzielnie. Czyżbym się mylił?
Tylna część dachu osłania mnie jeszcze swoim pozostałym, azbestowym sklepieniem, przez którego szczeliny i tak widać pojawiające się już gwiazdy, nakreślając mą przyszłość, którą dopiero poznam.
To zdanie mnie zastanawia - "Tylna część dachu osłania mnie [...] nakreślając mą przyszłość..." czy to po prostu literówka i chodzi o gwiazdy nakreślające przyszłość?
Spolszczenie do Misery: The Armed Zone (Ja & Imienny)
Ciekawe kiedy ilość moich kozaczków przekroczy moje IQ
Ciekawe kiedy ilość moich kozaczków przekroczy moje IQ
-
Mito 
- Posty: 1007
- Dołączenie: 17 Sie 2014, 21:21
- Ostatnio był: 29 Mar 2019, 02:46
- Kozaki: 271
Re: Zmierzch
przez Snorky w 18 Maj 2015, 21:12
Błędy poprawione, prawdę mówiąc sprawdzałem kilka razy, a jeszcze przeoczyłem - tak to jest, jak się mało pisze...wcale nie ukrywam, tu i tak się lekko wysiliłem 
. Zresztą tekst na konkurs nie idzie i wisi mi to, co oczywiście nie jest usprawiedliwieniem pewnych przeoczeń.
Może i puenty nie czuć, bo tekścik ten jest jakby cały...puentą, do pomysłu na opowidanko troszkę dłuższe, do którego niestety bardzo ciężko mi się zabrać.
Jeszcze niektórzy oczekują tu nie wiadomo jakiego poziomu pisania, co dla mnie znowu aż tak się nie liczy jak sam pomysł i w miarę sprawne opisanie go.
. Zresztą tekst na konkurs nie idzie i wisi mi to, co oczywiście nie jest usprawiedliwieniem pewnych przeoczeń.Może i puenty nie czuć, bo tekścik ten jest jakby cały...puentą, do pomysłu na opowidanko troszkę dłuższe, do którego niestety bardzo ciężko mi się zabrać.
Jeszcze niektórzy oczekują tu nie wiadomo jakiego poziomu pisania, co dla mnie znowu aż tak się nie liczy jak sam pomysł i w miarę sprawne opisanie go.
-
Snorky - Posty: 63
- Dołączenie: 04 Lis 2014, 00:54
- Ostatnio był: 01 Lut 2018, 03:09
- Ulubiona broń: Akm 74/2
- Kozaki: 12
4 posty(ów)
• Strona 1 z 1
Kto jest na forum
Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 0 gości