Uciekając przed blaskiem atomu... sztuka przetrwania

[kapucha]

Re: Uciekając przed blaskiem atomu...

przez kapucha w 04 Maj 2011, 09:33

Mutanty by były na stówę.

Ale były by to drobne zmiany typu: inny kolor sierści, oczu, itp. Rodziły by się też mutanty typu 3 ręce, 2 pyski i zdeformowane, ale one rodziły by się martwe, lub zdychały by po kilku dniach, bo matki by je porzucały, i nie były by w stanie same zdobywać pożywienia. Na mutki typu snork czy kontroler na szczęście nie ma co liczyć .

Tak świat wyglądał by jak w Metro 2033, ale przy użyciu konwencjonalnych bomb tylko przez pierwsze kilka miesięcy. Myślę, że po roku góra 2 latach można by było hodować rośliny na powierzchni. Ale nawet po 5 latach bał bym się wchodzić do krateru po bombie. Skażenie utrzymywało by się tam kilkanaście lat. A do jak najszybszego życia na powierzchni to podam Wam przykład Prypeci. Łażąc po rowach, krzakach, bawiąc się w piaskownicy można nawet teraz doznać lekkiego napromieniowania (najwyżej rzygi i sraczka) ale chodząc po asfalcie czy chodniku jesteśmy odizolowani od podłoża, i promieniowania prawie nie ma. Po wyjściu na powierzchnię radzę więc spać na czymś grubym i jak najwyżej .

A jeśli błysk na horyzoncie jest widoczny, to będąc w zasięgu fali uderzeniowej mamy tylko kilka sekund. Nie ma czasu na szukanie kryjówki. Najlepiej jest jak już pisałem rzucić za jakąkolwiek ścianę lub murek po przeciwnej stronie od wybuchającej bomby i wcisnąć się w kont. Ja będzie po wszystkim trzeba szukać kryjówki bo najgorsze przed nami. W kryjówce się przebrać, dokładnie umyć (bez wody szorować szczotą na sucho) i najlepiej dużo jeść i wypoczywać, bo zmęczony organizm gorzej sobie radzi z promieniowaniem.

Pozdrawiam.

[Universal]

Re: Uciekając przed blaskiem atomu...

przez Universal w 04 Maj 2011, 14:59

A do jak najszybszego życia na powierzchni to podam Wam przykład Prypeci. Łażąc po rowach, krzakach, bawiąc się w piaskownicy można nawet teraz doznać lekkiego napromieniowania (najwyżej rzygi i sraczka) ale chodząc po asfalcie czy chodniku jesteśmy odizolowani od podłoża, i promieniowania prawie nie ma. Po wyjściu na powierzchnię radzę więc spać na czymś grubym i jak najwyżej

Awaria elektrowni jest przecież zupełnie czym innym niż wybuch bomby, nie ma co tego porównywać... Poza tym, tak jak jedni zaniżali wartości promieniowania, tak drudzy je zawyżali, więc ten Czarnobyl nie jest aż taki straszny.

Ostatnio na Dwójce był dokument - paru biologów zajmuje się patologiami zwierząt i roślin w Zonie. Np. takie jaskółki z pokolenia na pokolenie są coraz słabsze i to pomimo coraz mniejszego promieniowania. Doszli nawet do wniosku, że gdyby nie migracja z zewnątrz, ich populacja całkowicie by wyginęła.

Nie wyobrażam sobie hodowli roślin po 2 latach od wybuchu. No, chyba, że byłaby to mała ilość bomb, daleko itd. Chociaż raczej wyglądałoby to jak w "Ostatnim Brzegu". Arszenik byśmy łykali.

Błysk atomu - i mi się "Jerycho" przypomina

[Szpagin]

Re: Uciekając przed blaskiem atomu...

przez Szpagin w 04 Maj 2011, 15:01

Moim zdaniem nie ma co się bać. Al-Kaida ma pewnie jedną głowicę, którą odpali w Niemczech albo Anglii (najwięksi sojusznicy Ameryki w Europie). Polsce nic nie grozi.
A co do bomb kobaltowych: taka broń ma sens, chodzi o stworzenie muru z silnie napromieniowanego terenu, który nie przepościłby wrogiej armii. Podobno Amerykanie chcieli przerobić Polskę na taki mur podczas III wojny światowej (tak zakładały plany z czasów zimnej wojny).

[Dementorin]

Re: Uciekając przed blaskiem atomu...

przez Dementorin w 04 Maj 2011, 15:43

Może wróćmy jednak do tematu, nie róbmy Fallouta.

[kapucha]

Re: Uciekając przed blaskiem atomu...

przez kapucha w 04 Maj 2011, 19:25

Nie wyobrażam sobie hodowli roślin po 2 latach od wybuchu. No, chyba, że byłaby to mała ilość bomb, daleko itd. Chociaż raczej wyglądałoby to jak w "Ostatnim Brzegu". Arszenik byśmy łykali.

Błysk atomu - i mi się "Jerycho" przypomina

Nie mówię o hodowli bezpośrednio w kraterze, nawet w podłożu. Do miejsca wybuchu nie zbliżał bym się z 10 lat. Ale cebula albo ziemniak w doniczce, na betonowej posadzce na piętrze (zakładam brak dachu ) o ile powietrze nadawało by się do oddychania i podlewany by był czystą wodą powinien nadawać się do jadzenia. Oczywiście zakładam, że osiedlił bym się co najmniej z 50 km od najbliższego krateru (jeżeli bomby nie upadną gęsto, to jak najdalej). A wnętrze doniczki nie musi być wcale wypełnione ziemią - nawalić połamanych patyków, trocin i próchna (z resztek drzew - chodzi o "wkład" z materiału, który nie leżał bezpośrednio na ziemi) i pomieszać z kupą swoją i kolegów - no co? w świecie post-apo nic się nie marnuję, a kupa to dobry nawóz .

A wracając do tematu: uważam, że to nie sztuka ukryć się przed wybuchem, sztuką jest przetrwać w zniszczonym świecie.

[Dementorin]

Re: Uciekając przed blaskiem atomu... sztuka przetrwania

przez Dementorin w 04 Maj 2011, 19:45

Dobra zmieniłem temat na: Uciekając przed blaskiem atomu... sztuka przetrwania.
Teraz rozmowy mają większy sens.

[kapucha]

Re: Uciekając przed blaskiem atomu... sztuka przetrwania

przez kapucha w 05 Maj 2011, 09:52

A jak myślicie jakie zwierzęta i rośliny najlepiej nadawały by się do hodowli w zniszczonym świecie? Najniższe wymagania, a wytwarzające dużo wysokokalorycznego pokarmu? Poza ziemniakami i jakimiś owadami (świerszcze, dżdżownice) nic lepszego nie widzę. Ale też trzeba jedzenia zawierającego witaminy i minerały. Z warzyw cebula ma dużo wit. C, a zmielone skorupki jajek mają dużo wapnia, więc modą zastąpić mleko. Do tego można szukać w ruinach aptek jakiś witaminek i np. wapnia w musujących tabletkach. Bo przy niedoborze witamin organizm szybko osłabnie i zacznie chorować, a tylko mocny organizm ma szanse przeżyć w takich warunkach.

A co Wy o tym myślicie?

[Dementorin]

Re: Uciekając przed blaskiem atomu... sztuka przetrwania

przez Dementorin w 05 Maj 2011, 14:05

A jak myślicie jakie zwierzęta i rośliny najlepiej nadawały by się do hodowli w zniszczonym świecie? Najniższe wymagania, a wytwarzające dużo wysokokalorycznego pokarmu? Poza ziemniakami i jakimiś owadami (świerszcze, dżdżownice) nic lepszego nie widzę. Ale też trzeba jedzenia zawierającego witaminy i minerały. Z warzyw cebula ma dużo wit. C, a zmielone skorupki jajek mają dużo wapnia, więc modą zastąpić mleko. Do tego można szukać w ruinach aptek jakiś witaminek i np. wapnia w musujących tabletkach. Bo przy niedoborze witamin organizm szybko osłabnie i zacznie chorować, a tylko mocny organizm ma szanse przeżyć w takich warunkach.

A co Wy o tym myślicie?

Myślę że (świerszcze, dżdżownice) to najgorsze co można zjeść. Owady żywią się padliną, która jest napromieniowana. Same wchłaniają duże dawki ze względu na to, iż znajdują się pod ziemią, która jest skażona. Trzeba by szukać czegoś typu dzik czy świnia. Te ssaki są grube, mają dużo tłuszczu (warstwa izolacyjna) więc można je jeść.

[jalkavaki]

Za ten post jalkavaki otrzymał następujące punkty reputacji:

Universal.

[The Witcher]

Re: Uciekając przed blaskiem atomu... sztuka przetrwania

przez The Witcher w 05 Maj 2011, 14:51

Może jestem głupi, ale myślałem że te strategiczne cele się zajmuje a nie rozpie*dala. No bo co by dało rozpieprzenie miasta nad większą rzeką czy obok czegoś typu tory/cokolwiek służącego do transportu?

[kapucha]

Re: Uciekając przed blaskiem atomu... sztuka przetrwania

przez kapucha w 05 Maj 2011, 15:23

Może wróćmy do tematu i mówmy o przetrwaniu "jeżeli" się wydarzy, a nie o polityce "czy" się wydarzy.

Tak @jalkavaki, jakiś czas temu pisałam, że najgorsze będą gangi bandziorów napadające na uczciwych ludzi. A co do braku gazu, prądu, wody to nie brak prądu będzie problemem. Problemem będzie impuls elektromagnetyczny, który poniszczy elektronikę. Nawet mając agregat niewiele zdziałamy, bo wszystko co bardziej zaawansowane od zwykłej żarówki będzie zniszczone.

"Mieszkańcy miast o położeniu strategicznym [...] mają przerąbane. Nie ma co się łudzić, nie przeżyjemy." - ale nie wszyscy mieszkają w miastach o położeniu strategicznym i nie wszyscy będą w nich w chwili ataku, bo pojechali np. na grzyby, albo do babci .

"Ci którzy przeżyją będą mieli jeszcze gorzej." - i tak wolę zginąć walcząc o przetrwanie, niż zginąć od razu.

A zresztą, mając takie nastawienie to i tak niektórzy nie mają szans .

[Wave]

Re: Uciekając przed blaskiem atomu... sztuka przetrwania

przez Wave w 05 Maj 2011, 17:06

Mimo wszystko mam dziwne wrażenie, że niektórzy z nas przesadzają. Po wybuchu bomby ja sam bym był tak przerażony, że nie wiem, czy bym się nie załamał. Ciężko by mi było wyleźć ze schronu. Od tak można sobie gadać, co się zrobi, ale jeśli skala problemu przerośnie nasze domysły? Nie chcę zginąć powolną śmiercią w piwnicy, a ryzykować zdrowiem/życiem, by po jakimś czasie wyjść z ukrycia też zbytnio nie mam zamiaru. Na dodatek tak się chwalicie, że wzięlibyście maski i kombinezony na dodatek OP-1. Są to kombinezony przeciwchemiczne, do promieniowania raczej się nie imają. Ciekawe, czy jeszcze chronią, mimo swego wieku. Może jakiś pył będzie zatrzymywać, ale tę samą ochronę mogę osiągnąć dzięki jakiemukolwiek gumowemu obraniu. Wolałbym tego OP-1 wzmocnić ołowiem. Dodatkowo potrafilibyście uzbierać wystarczającą ilość filtropochłaniaczy do masek? Wątpię, bo obecnie te są drogie, a słonikowe albo nie działają, albo na krótki czas. Dodatkowo nie da się mieć pewności, kiedy na pewno zaczyna padać filtropochłaniacz. Czuć to tylko po oporach wdechowych, ale po pewnym czasie te i tak są męczące. Dobrze, że niektóre filtropochłaniacze, gdy są prawie zużyte, wydzielają okropny zapach z jakiejś substancji. Taki śmierdzący sygnalizator. Wolałbym mieć maskę z gwintem, który daje możliwość podłączenia butli z tlenem (na szczęście mam maskę z takim gwintem ;D). Mimo wszystko, jakby to potem znów zapełnić? Na dodatek myślę, że i tak załapalibyśmy jakąś dawkę promieniowania, choć pewnie zależy to od położenia schronu. Tak więc, takie są moje wywody na ten temat.