Wielkie marzenia, czyli przez ciernie do gwiazd.

[Trombal]

Wielkie marzenia, czyli przez ciernie do gwiazd.

przez Trombal w 05 Lis 2010, 23:16

To tylko tytuł roboczy, ten wydał mi się najbardziej adekwatny do tematu powieści choć jest to dopiero początek.

Chciałbym podziękować już na wstępie całej społeczności, czytając wasze opowiadania i sposób komentowania przełamałem się i napisałem "to coś" . Jak wyjdzie zobaczymy. Zapraszam do czytania.

Zamiast akapitów będą ~~ to ważne. Bez tego będzie jeszcze bardziej chaotycznie



Rozdział I

~~- Czołgam się przez błoto, po ciemku, pod drutem kolczastym. Nie tak sobie wyobrażałem moje wejście do Zony. - Pomyślał Romantyk. W tym samym czasie Kowboj czołgał się po jego lewej. Bagno i bezlistne nieliczne drzewa rosnące na granicy Strefy Zamkniętej Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej.
~~Patrol żołnierzy stojących nieopodal nieświadomie oświetlali drogę latarkami pełznącym jak ślimaki dwóm przyszłym stalkerom, którzy szukali szczęścia w jak to określił Romantyk "ziemi obiecanej". Żołdaki nie przykładali się do swojej pracy. Stali w zimnym wilgotnym powietrzu rozmawiając o bieżących sprawach w polityce.
~~Kowboj poczuł zimne krople na czole przecinając bagno na wskroś. - Pięknie k***a! Pięknie! Pełznę w jakimś pier****nym błocie, nad głową mam j***ny drut kolczasty i jakby było mało to jeszcze zaczęło padać. - skomentował w myślach. Spostrzegli to również żołnierze. Zaczęli się kierować na północny-wschód w tylko sobie znane miejsce.
~~Dotarli do końca drutu. Iwan, tak bowiem miał na imię Kowboj, wstał ostrożnie i rozejrzał się. Mało co widział, noce w zonie są jeszcze ciemniejsze i dużo straszniejsze od tych w Wielkim Świecie. W oddali płonęło ognisko. Zalewając światłem pobliskie kilka krzaków i drzew. Romantyk w międzyczasie wstał i również się rozglądnął. Nieco lepiej widział w ciemnościach od towarzysza. Zauważył zarys domów. Dziesięciu domków stojących niedaleko siebie, natychmiast uznał, że jest to świetne miejsce, żeby przeczekać do rana i lepiej się zorientować w jakiej sytuacji się znaleźli.
~~-Chodź.- Szepnął do Kowboja.
- Gdzie? Tam? - Iwan wskazał palcem na ognisko.
- Musimy gdzieś przeczekać do rana, znalazłem świetne miejsce. Włącz lepiej latarkę i chodź za mną.
- No dobra.
~~I poszli. Andriej, tak nazywał się Romantyk, a za nim Kowboj. Postanowili, że tak będą się nazywać w Zonie. Krainie wielkich możliwości ale i wielkich niebezpieczeństw. Dotarli do domu położonego na samym brzegu. Iwan spojrzał na swój wodoodporny zegarek, 1:38. Nie miało to i tak żadnego znaczenia, przecież nigdzie się nie spieszył. Słyszał jak krople wody uderzają coraz rzadziej o liście. Deszcz słabł. Weszli pod dach. Dom był ceglany, bez drzwi, bez szyb w oknach, w środku farba odpadała, z dziurawym dachem ale i tak wyglądał nieźle. Weszli do środka, Romantyk oparł się o ścianę i osunął na podłogę zmęczony całym dniem, po chwili dołączył do niego Kowboj.- No, dokonaliśmy tego.- wysapał Andriej, najwyraźniej dumny z siebie.- Ta, najcięższa część już za nami.- odparł Iwan. Nawet nie wiedział jak bardzo się mylił.

***

~~Romantyk miał 24 lata. Był wysokim brunetem z włosami opadającymi łagodnie na kark i o zielonych oczach. Był dość chuderlawy jak na swój wzrost i trochę go to martwiło. Wiedział jednak, że jego siłę stanowi umysł. Potrafił zachować spokój i logicznie myśleć nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Robił wszystko powoli ale dokładnie, myśląc dokładnie nad każdym posunięciem i skutkami jakie mogło to spowodować. Wierzył w dobro ludzkie, przez co często był oszukiwany. Jest nerwowy. Ma skłonności hipochondryczne.
~~Kowboj skończył 28 wiosen. Miał piwne oczy i krótko ścięte rude włosy. Nie nienawidził gdy ktoś zwracał się do niego per 'rudy'. Mama dobrze go karmiła dzięki czemu miał 193 cm wzrostu. Był muskularnie zbudowany i bez wątpienia silny. Ufał bardziej instynktowi niż rozumowi, co nie znaczy, że był głupi. Wręcz przeciwnie. On również był altruistą. Nigdy w życiu nie zapalił papierosa. Bardzo denerwuje go gdy ktoś pali w jego towarzystwie. Jest optymistą choć miewa czasem chwile zwątpienia.


Wiem, że są błędy ortograficzne i interpunkcyjne. Wiem również, że słabo i chaotycznie wypadła charakterystyka bohaterów.
Piszcie czy wam się podoba, co poprawić i czy pisać dalszy ciąg. Pozdrawiam!

[echelon]

Re: Wielkie mażenia, czyli przez ciernie do gwiazd.

przez echelon w 05 Lis 2010, 23:40

Jeśli wiesz, że takie błędy są to je po prostu popraw, już błąd w tytule zapowiada co będzie dalej. Szczerze mówiąc to nie podoba się to wcale. Wychodzi na to, że panom stalkierom wydawało się, że do zony dostaną się elegancką autostradą albo przynajmniej chodnikiem z czerwonej kostki brukowej, w ostateczności zgodziliby się przejść utwardzoną drogą polną, a tu taki zonk, czołgać się trzeba i ubranko błotkiem pobrudzić, kto to widział.
W dodatku jeden nie lubi jak się przy nim pali, coś mi się wydaje, że w strefie szybko by go wrzucili do karuzeli żeby weselej było. Dobrze, że starasz się stosować jakieś opisy. Czytaj, czytaj i jeszcze raz czytaj, a na razie zostaw opowiadanie na tym tapie .

[Trombal]

Re: Wielkie marzenia, czyli przez ciernie do gwiazd.

przez Trombal w 06 Lis 2010, 09:39

Hehe, no żeczywiście nie postarałem sie, zostawie to moze kiedyś to poprawie tak żeby dało się czytać, i napisze dalszy ciąg.