Rycerze w PMG

[Meesh]

Za ten post Meesh otrzymał następujące punkty reputacji:

Dziab_Dziab, Kudkudak.

[Meesh]

Za ten post Meesh otrzymał następujące punkty reputacji:

Farathriel.

[Farathriel]

Re: Rycerze w PMG

przez Farathriel w 25 Mar 2013, 21:39

Podoba mi się sposób porównania. To takie... Historia kołem się toczy. Oby tak dalej, bowiem Stalker'a waćpan sprowadził nawet do nauk antropologicznych i kulturalnych.

[Meesh]

Za ten post Meesh otrzymał następujące punkty reputacji:

Tormentor, zając.

[Meesh]

Re: Rycerze w PMG

przez Meesh w 26 Mar 2013, 19:34

Umysłowość Europejskiego średniowiecza, z którego w linii prostej wywodzi się nasz sposób postrzegania świata, wprowadza do pustyni/puszczy zupełnie nową postać – rycerza. Rycerza, który przybywa do puszczy – zaczarowanego lasu – aby odkryć jego tajemnice, zmierzyć się z drzemiącym w jego trzewiach niebezpieczeństwem dla samej radości walki i zwycięstwa, rycerza, goniącego wiecznie za nowym wyzwaniem i nową sławą. Średniowieczna puszcza – w odróżnieniu od wcześniejszej pustyni – to miejsce ciemne i skryte, bardziej podobne do labiryntu, królestwo dzikiej przyrody i nieokiełznanej energii ziemi, pełne złych duchów, niebezpiecznych zwierząt, wrednych chochlików i zdradliwych pułapek. I to w takie właśnie miejsce jedzie rycerz – jedzie tam dlatego, że niedopuszczalne byłoby, gdyby ktoś pomyślał, że mógłby nie dać rady.

Załączniki

[Meesh]

Re: Rycerze w PMG

przez Meesh w 27 Mar 2013, 15:33

Pierwowzorem i ideałem rycerza był tak naprawdę znów Aleksander – człowiek goniący nienazwane marzenie, pragnący dojść do krańca świata właśnie dlatego, że świadom był, że jest to jedyny cel, jakiego nie osiągnie. Rycerz walczy, bo dla niego walka to życie, sposób i cel sam w sobie – dopóki ma cel, walczy i żyje; cel spełniony to cel stracony, a nagroda to nagrobek motywacji. Nawet najmężniejszy z rycerzy, Lancelot, stacza się na dno i traci łaskę Boga i Króla, gdy daje radę dotrzeć w pobliże Graala – bo udało mu się go zobaczyć, a zatem stracił największą motywację swego życia… Lancelot powraca dopiero w ostatecznej bitwie Króla Artura jako pół-rycerz, pół-pustelnik, świadcząc o nierozerwalnym pokrewieństwie tych dwóch archetypów w kulturze europejskiej.

Załączniki

[Meesh]

Re: Rycerze w PMG

przez Meesh w 27 Mar 2013, 19:25

Rycerz i asceta reprezentują dwa zupełnie odmienne aspekty człowieka i jego stosunku do nieznanego. Asceta, mnich, pustelnik – oni wszyscy mieszkają na pustyni/puszczy, ale reprezentują pierwiastek zupełnie pasywny. Potrafią w niej przeżyć, ale nie mogą jej zmienić; nie zabierają ze sobą w podróż nic, więc nic też nie posiadaj; znają pustynię/puszczę i przyjmują taką, jaka jest, ale nie są w stanie wejść w żadną z nią interakcję, będąc niejako wyłączonymi ze świata w ogóle, widzą zaczarowany las i rozumieją go, ale ich wiedza jest wiedzą czysto teoretyczną. Rycerz z kolei to pierwiastek wyłącznie aktywny – gotów zawsze rzucić się w wir każdej przygody, wiecznie pędzący naprzód, wnoszący do zaczarowanego lasu cały swój bagaż doświadczeń, przekonań, zasad, wyposażenia i sposobów działania. Rycerz jednak w zaczarowanym lesie więźnie – nie będąc przecież w stanie pokonać go siłą fizyczną, a mimo to pchając się w każdą awanturę, musząc wszystkiego spróbować, dotknąć i sprawdzić, a jednak nie potrafiący ani nie chcący go zrozumieć; rycerz wie tylko tyle, ile sam widział, a polega wyłącznie na fizycznym doświadczeniu, odwadze i sile. Nikt z nas nie jest jednak wyłącznie aktywny ani wyłącznie pasywny; każdy stanowi połączenie tych pierwiastków, balansując na cienkiej nici życia ponad otchłanią niebytu. I taki właśnie jest błędny rycerz czasów nam współczesnych – stalker.

Załączniki

[Meesh]

Za ten post Meesh otrzymał następujące punkty reputacji:

Tormentor, zając.

[Meesh]

Re: Rycerze w PMG

przez Meesh w 28 Mar 2013, 16:14

Zona jest ciekawa jeszcze pod jednym względem – położona w jej sercu Prypeć to swoisty raj utracony dzisiejszego świata. Przecież dla ludzi z dzisiejszej Ukrainy Prypeć to nic innego, jak dawno minione socjalistyczne dzieciństwo, miasto dobrobytu i szczęśliwości – „równej dla wszystkich, za darmo, aby nikt nie odszedł urażony”, parafrazując finalne słowa Reda Shoeharta, pierwszego stalkera z „Pikniku na skraju drogi”. Prypeć to Raj Utracony współczesnego świata, martwy Ogród Edenu, którego zardzewiałe bramy chce zobaczyć współczesny nam krzyżowiec, prący przez pustynię do swego Jeruzalem. Raj, w którym niegdyś zieleniło się Drzewo Wiedzy – masyw CzAES, szczytowego osiągnięcia nauki i technologii człowieka, drzewo, przed którym ostrzegano nas przecież, a i tak chcieliśmy zakosztować jego owocu… owocu, który w ostatecznym rozrachunku okazał się gorzki niczym czarnobylski piołun. Prypeć i cała Zona to miejsce utracone i zakazane, a przez to jeszcze bardziej przemawiające do wyobraźni człowieka, zawsze chcącego dotrzeć i dotknąć tego, czego mu nie wolno. Największe marzenie człowieka to od zawsze przecież spróbować Zakazanego Owocu, odnaleźć Złote Runo, dopłynąć przez bezmiar oceanu przestrzeni do jego własnej, prywatnej Itaki; stalker jest Odyseuszem i Jazonem naszych czasów, poszukiwaczem tego, czego nikt przed nim nie widział i nie znalazł… Bo szukać i przekraczać granice, to żyć.

Załączniki

[marcel]

Za ten post Meesh otrzymał następujące punkty reputacji:

zając, marcel.