Co czytacie?

[Dżuz]

Re: Co czytacie?

przez Dżuz w 23 Sie 2011, 15:57

Jak już mówimy o książkach historycznych to ja polecam powieść Roddyego Doyle'a "Gwiazda zwana Henry" - chyba jedyna historyczna jaką lubię Historia z czasów tzw. Powstania wielkanocnego w Irlandii, łącząca fikcję z prawdziwymi wydarzeniami i postaciami z tamtych czasów. Główny bohater - młodzian uzbrojony w drewnianą protezę nogi swego legendarnego i nieżyjącego już ojca - przemierza Dublin i morduje anglików przez co obrasta w nie mniejszą sławę co jego papa. Świetnie, niemal fotorealistycznie, opisany Dublin z tamtych dni, a poza tym język Doyle'a niesamowity, tak samo jak opisywane wydarzenia.

A obecnie zabieram się za książkę francuskiego autora, której angielski tytuł brzmi How to Talk About Books You Haven't Read. Jak skończę, podzielę się opinią

-------------------

powieść Roddyego Doyle'a "Gwiazda zwana Henry" - chyba jedyna historyczna jaką lubię

O, pardon - czytałem jeszcze i mi się podobało "A Secret History of the IRA" Eda Moloneyego, ale nie wiem czy to podchodzi pod książki historyczne

Ostatnio edytowany przez Dżuz, 29 Sie 2011, 19:24, edytowano w sumie 1 raz

[dorian]

Re: Co czytacie?

przez dorian w 23 Sie 2011, 16:16

Teraz nic nie czytam. Nie mogę. Za cokolwiek bym się nie wziął, choćby nie wiem jak najciekawsze to i tak po góra pól godzinie chce mi sie spać.

P.S.I heh..

[Papa Mobile]

Re: Co czytacie?

przez Papa Mobile w 28 Sie 2011, 22:46

Od kilku miesięcy, jeśli chodzi o prasę, czytamy "Tygodnik Powszechny" - polecam rozgarniętej części młodzieży i nie tylko. Ponadto czytamy dużo książek, ponieważ nie mamy od 10 lat TV w domku

[vandr]

Re: Co czytacie?

przez vandr w 29 Sie 2011, 08:31

No i widzicie? Da się żyć bez telewizora. Plus.

Ja obecnie czytam zbiór opowiadań Mastertona "14 obliczy strachu". Lubię sposób w jaki pisze ten gość.

[Dżuz]

Za ten post Dżuz otrzymał następujące punkty reputacji:

Papa Mobile,
kapucha.

[Terminus]

Re: Co czytacie?

przez Terminus w 29 Sie 2011, 21:14

Zapytam jako laik: Ktoś komuś każe przeczytać wszystkie książki świata włącznie z "tfurczością" Kaczyńskiego czy Kadafiego? Czyż książek nie czyta się dla przyjemności? Czy substytut jakim jest czytanie "książek o książkach" może równać się z przyjemnością jaką daje czytanie "prawdziwej" książki? Czy jest to czymś więcej niż czytaniem opracowań przez leniwych uczniów w szkole?
Wiem... Marudzę...

Obecnie czytam Antony Beevor, "Kreta, Podbój i opór", Kraków 2011
O autorze już wspominałem w tym wątku. Kolejna książka historyczna o IIWŚ.

[Papa Mobile]

Re: Co czytacie?

przez Papa Mobile w 29 Sie 2011, 21:19

Jeśli chodzi o Kretę, polecam Herberta "Labirynt nad morzem" oraz "Króła mrówek".

[Dżuz]

Re: Co czytacie?

przez Dżuz w 29 Sie 2011, 21:28

Heh, wiedziałem, ze Terminus nie odpuści i że posypią się od razu kontrargumenty, że czyta się dla radochy z czytania, ale nie zaznaczyłem tego od razu bo chciałem taki mały sprawdzian sobie zrobić. Me proud

Ech... nie zrozumieli Oczywiście, czytanie jest również formą sprawiania sobie przyjemności, ale tu nie o to chodzi. Autor książki, o której mowa wcale nie twierdzi, że mamy zaprzestać czytania. W końcu tytuł książki nie brzmi How Not to Read Books and Talk About Them On po prostu próbuje pokazać, że nie trzeba czytać jakiejś książki, żeby móc o niej bez zażenowania rozmawiać, co przecież zaznaczyłem w poscie wyżej. Jeśli chodzi o opracowania lektur szkolnych, to nie są to prawdziwe - czytaj, solidnie napisane - "książki o książkach", ale remedium dla leniwych maturzystów, więc osobiście nie polecałbym ich czytania - Bayard pewnie też by odradził

------
oj @kapucha, kapucha - książki czyta się tak zwyczajnie dla umilenia czasu? Chyba jednak nie tylko. Czytaj uważnie co napisałem DWA razy. Twoje zdrowie
Poza tym, nie napisałem jeszcze, że podzielam zdanie Bayarda w 100 procentach Prawdą jest natomiast, że większość poważnych dyskusji o książkach nie dotyczy tego czy Tess D'Urbeville w końcowej scenie powieści Hardyego miała czerwoną czy zieloną wstążkę, tylko tego dlaczego miała właśnie czerwoną i jak to się ma do reszty jego twórczości To już przemyślenie ode mnie i w tym się z Bayardem zgodzę.

[Terminus]

Re: Co czytacie?

przez Terminus w 30 Sie 2011, 09:46

Dżuz: ale czy taka dyskusja nie będzie płytsza? W końcu dyskutując o książce po przeczytaniu książki o niej powtarzamy tylko argumenty i odczucia autora opracowania?
Wiesz. Ta jakby dyskutować o Picassie nie widząc nawet reprodukcji jego obrazów. Można. Jest pełno książek o Picassie. Tylko czy to ma sens?
Powiem ostrzej: dzisiaj zwykle ludzie dyskutują o rzeczach o których mają wiedzę, mówiąc delikatnie, pobieżną. Autor dorabia filozofię do stanu faktycznego.

Żeby było jasne: książki czyta się z wielu powodów; od banalnej radości z czytania, przez zdobywanie wiedzy po ogólny rozwój wiedzy ogólnej i czasem osobowości lub poglądów. O czytaniu z obowiązku zawodowego nie wspominam...

[Dżuz]

Re: Co czytacie?

przez Dżuz w 30 Sie 2011, 10:25

Nie sądzę, że taka dyskusja musi być od razu płytsza. Można prowadzić całkiem interesujące i "głębokie" dyskusje o książkach, których się nie czytało. Dla przykładu Bayard przytacza historię amerykańskiej antropolog Laury Bohannan, która zachęcona przez swoje angielskiego kolegę stwierdzeniem, że Amerykanie nie rozumieją Szekspira, udała się w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku do afrykańskiego plemienia Tiv (pisownia oryginalna, nie chcę mi się sprawdzać jak to ok. dwu stuosobowe plemię nazywa się po polsku, o ile jeszcze istnieje; pewnie tak samo), żeby udowodnić, że ludzie są zasadniczo tacy sami wszędzie, niezależnie od różnic kulturowych... i wywiązała się całkiem ciekawa dyskusja mimo, że ci tubylcy nawet o Szekspirze wcześniej nie słyszeli. Wiedzieli tylko tyle ile pani Bohannan im streściła, ale to nie przeszkodziło im rozmawiać o wieszczu ze Stratfordu. Jak wrócę, wyjaśnię dlaczego profesor Bayard ma podobne zdanie o swoich studentach, z którymi rozmawia o książkach, których oni nie czytali

A tutaj dla niedowiarków artykuł pani Bohannan pt. "Shakespeare in the Bush"
http://law.ubalt.edu/downloads/law_down ... e_Bush.pdf

[Terminus]

Re: Co czytacie?

przez Terminus w 30 Sie 2011, 10:37

Dżuz: to dyskutujemy o książkach czy autorach tych książek? Sam wcześniej napisałeś, że "Nie potrzebna jest też większa - o ile w ogóle - wiedza o samym autorze książki", a teraz jako argument na poparcie tezy autora, o tym że można dyskutować o książkach nie czytając ich ani nie mając wiedzy o autorze, przytaczasz przykład dyskusji z Afrykańczykami o Wiliamie. Oczywiście można dyskutować. Ja w pracy zawodowej ciągle dyskutuje o architekturze z klientami - ludźmi, w mojej ocenie" w 95% nie mających o architekturze najmniejszego pojęcia. Ale czy taka jednostronna w sumie dyskusja przedstawia jakąś wartość sama w sobie? Klienci może czegoś się dowiadują, ale ja?
Zapewne pani antropolog też najpierw powiedziała swoim interlokutorom kto to jest William Shakespeare...

[Dżuz]

Re: Co czytacie?

przez Dżuz w 30 Sie 2011, 14:12

Tak, tak, Terminusie, otóż to. Nie potrzebna jest wielka wiedza o autorze, żeby dyskutować o jego twórczości. Mówiąc, że pani Bohannan udała się do Afrykańczyków z Szekspirem zastosowałem tzw. totum pro parte, czy też - mówiąc z grecka - odmianę synekdochy, czyli po polskiemu: całość za część; nie było to zbyt roztropne używać takiego "uogólnienia", nie zrozumieliśmy się - mea culpa <bije się w pierś>

Chodzi o to, że próbowała ona streścić członkom tego plemienia historię "Hamleta" i tylko tego jednego dramatu. Sam przyznaj, że nie potrzeba znać biografii Szekspira, ani nawet o nim słyszeć, żeby móc dyskutować o "Hamlecie", "Makbecie" czy "Śnie nocy letniej"; może trochę historii, albo znajomości religii - choć czy ja wiem... Tak też było z tymi Afrykańczykami. Nie rozmawiali oni o tym do czego Szekspir robił aluzje, ale o tym czy decyzje poszczególnych bohaterów były słuszne, dlaczego postąpili w określony sposób i czy to było rozsądne. I rozpatrywali to przez pryzmat swoich własnych doświadczeń i zwyczajów (odnośnie np. ponownych zaślubin, prawa do zemsty) panujących w ich plemieniu, i nie można powiedzieć, że ich interpretacja "Hamleta" jest gorsza albo błędna - jest zwyczajnie inna bo odzwierciedla ich kulturę, a przecież literatura jest dla wszystkich i każdy może ją analizować na własny sposób. I o tym mówi monsieur Bayard - każdy ma własną 'książkę wewnętrzną' (ang. inner book, nomen omen, termin użyty już przez Prousta) czyli, zbiór przemyśleń na różne problemy, do którego się odnosimy gdy mówimy o innych książkach, a także sam sposób w jaki podchodzimy do książki; ta inner book zwykle u każdego jest inna, choć czasami może się pokrywać z czyjąś inną 'książką wewnętrzną'. Tak też było w przypadku plemienia Tiv - częściowo się zgadzali z tym co napisał Szekspir w "Hamlecie", ale w wielu miejscach mieli odmienne zdanie. Niemniej, w kilku momentach potrafili nawet antycypować co się stanie, co może potwierdzać, że wcale się tak bardzo nie różnimy mimo różnic kulturowych. Tak też jest z nami - możemy mówić o książce, której jeszcze nie przeczytaliśmy, odwołując się do naszych własnych doświadczeń. I o tym tak w wielkim skrócie jest między innymi How to Talk About Books You Haven't Read, a nie o tym po co się czyta i czy jest to potrzebne Jest tam dość sporo psychologii.

Konkludując, nie wiem czy ich analiza "Hamleta" jest płytsza mimo tego, że to ludzie z buszu i nie mają pojęcia o Szekspirze, ale pani Bohannan wiele się dowiedziała, może nie tyle o samym autorze ale o życiu i o tym jak różni ludzie do niego podchodzą, i pewnie też tego że nie ma jednej tylko interpretacji, a "Hamlet" był tylko pretekstem i bodźcem do dyskusji. Tak więc oprócz radości z czytania, zdobywania wiedzy i wyrabiania sobie światopoglądu książki mają jeszcze jedną funkcję. Może na przykładzie architektury czy historii nie najlepiej to widać, ale tak jest

-------
A, jeszcze coś mi się przypomniało

Ja obecnie czytam zbiór opowiadań Mastertona "14 obliczy strachu"

@Vandr, czy to jest ten zbiór, w którym to możemy znaleźć opowiadanie (tytuł chyba "Obiekt seksualny", Sexual object, nie pamiętam już bo chyba w liceum to czytałem naprawdę ) o kobiecie, która dla zwiększenia doznań seksualnych kazała transplantować sobie dodatkową pochwę i tak jej się to spodobało, że skończyła jako monstrum z kolejnymi takimi przeszczepami, również na policzkach? A w jakimś innym Masterton opowiada alternatywną historię Piotrusia Pana?